Het verhaal van Eline

Het verhaal van Eline

Eline, docent wiskunde

“Waarom ik voor wiskunde heb gekozen? Ik denk vooral om te laten zien dat wiskunde een leuk vak is en dat een wiskundedocent niet stoffig, oud en saai hoeft te zijn, haha. Zelf had ik op de middelbare school eerst een docent die eigenlijk niet veel meer deed dan voorlezen uit het antwoordenboekje. Het soort docent waardoor kinderen een hekel krijgen aan wiskunde, dus. Daarna, op de havo, kreeg ik les van een superleuke wiskundelerares die het tegenovergestelde was. Als iemand iets niet meteen begreep, had ze altijd nog andere manieren om hetzelfde uit te leggen. Net zolang tot bij iedereen het kwartje viel. Als ik haar niet had gehad, had ik waarschijnlijk nooit voor dit vak gekozen! Ik realiseer me daardoor dat ik als docent bepalend ben voor hoe mijn leerlingen dit mooie vak ervaren. En het is mijn uitdaging om te zorgen dat zoveel mogelijk leerlingen plezier in wiskunde krijgen.

Het is mijn uitdaging om te zorgen dat zoveel mogelijk leerlingen plezier in wiskunde krijgen

Ik pas mijn lessen zoveel mogelijk aan op de belevingswereld van mijn leerlingen. Nu zijn we bijvoorbeeld bezig met eenheden – van tijd, inhoud, enzovoort. Dan laat ik ze eerst nadenken over een aantal vragen. Welke eenheden zie je in de supermarkt? En bij medicijnen? Waar zou je ‘een ton’ kunnen tegenkomen? Dus voordat we iets met theorie, sommen of formules doen, hebben we al samen gekeken waar je het in de praktijk gebruikt. Ik krijg dan ook heel zelden de geijkte vragen: Wat moet ik hiermee? Waarom moet ik dit leren? Vertalen naar het dagelijks leven maakt wiskunde voor iedereen leuker en dan gaat het vanzelf ook beter.

Leerlingen die wiskunde alsnog lastig vinden of weinig motivatie hebben, laat ik dichtbij mij zitten. Daar kunnen ze hun werk maken terwijl ik direct meekijk. Ik zie het meteen als een leerling dreigt vast te lopen en probeer dat te voorkomen door even te helpen. Een paar tips te geven en wat positieve feedback, zodat het zelfvertrouwen niet wegvalt.

Ik denk dat mijn tijd bij de Lingeborgh momenteel ongeveer 50/50 verdeeld is tussen voor de klas staan en andere activiteiten. Lessen voorbereiden en toetsen nakijken natuurlijk, maar we zijn als sectie ook een nieuw toetsprogramma en toetsplan aan het schrijven, daar gaat redelijk wat tijd inzitten. Verder heb ik nog de Plusklas; kinderen van de basisschool die ‘reken-af’ zijn. Die komen bij mij wat extra theorieles volgen en uitdagende wiskunde-opdrachtjes doen, heel leuk is dat. In de toekomst zou ik wel mentor willen worden, hopelijk kan dat het komende schooljaar al. En ik zou me graag inzetten voor leerlingen met dyslexie. Ik ben zelf dyslectisch, dus ik weet heel goed wat het is en hoe je daarmee op school geholpen kunt worden.”